Weekendje Mamallapuram

Het was vrijdagmiddag en het weekend was aangebroken! Ik en Corine hadden besloten om het weekend naar Mamallapuram te gaan. Een dorpje zo'n 40 km hier vandaan met verschillende tempels e.d.
Het avontuur begon al bij de bushalte. Het was voor het eerst dat we met de bus zouden gaan. Er kwamen verschillende bussen voorbij, maar we wisten niet welk nummer we moesten hebben en waar de bus naartoe ging, stond er alleen in het Tamil op. Bijna een half uur later stopte er een man in een auto, we konden wel met hem mee naar Mamallapuram zei hij. Dit aanbod hebben we vriendelijk afgeslagen, want ik heb immers geleerd dat ik niet met vreemde mannen mee mag gaan. Deze vreemde man pakte zijn auto en ging bij de busstop staan met zijn auto om ons vervolgens een minuutje of 10 aan te blijven staren. Daar hebben we ons maar niks van aan getrokken. Op dat moment kwamen er nog meer mannen die zeiden dat de bus naar Mamallapuram helemaal niet kwam op de plek waar we stonden en dat we wel met hen mee konden rijden. Dit geloofden we natuurlijk niet. En op dat moment zei een betrouwbare jongen dat de bus die we moesten hebben er nu aan kwam rijden. We stapten in. 3 kwartier en een enigszins gezandstraalde huid later (geen ramen in de bus) stapten we uit in Mamallapuram. De sfeer die er hing vonden we meteen al erg fijn ook was het er ontzettend schoon. Toch wel ff wat anders dan Chennai! Ik moest wel weer even wennen aan het feit dat we niet meer de enige blanken waren en dat we niet zo erg aangestaard worden! Want ja, alles went. Toen gingen we een hostel zoeken. In het hostel troffen we een slapende jongeman aan die de kamers regelde. I told him just to relax and wake up slowly. We hadden immers alle tijd. Hij hard gisteravond te hard gefeest zei hij, op het dakterras van het hostel, daarom was hij nu zo moe. Vanavond zou er weer wat zijn, dus werden we uitgenodigd. Dat leek ons wel wat. Op weg naar buiten ontmoetten we nog iemand, hij werkte in het restaurant van het hostel. Hij zou er ook zijn vanavond. Toen gingen we Mammalapuram in. Even rondkijken. We zagen al snel dat er veel bedelende mensen en kinderen waren. En nog meer die kettingen verkochten op straat om hun rijst te verdienen. Natuurlijk kwamen ze ook op ons af. We zeiden dat we niks wilden kopen. Maar een meisje bleef maar aandringen, ze ging maar niet weg. Dus besloten we een winkel in te gaan. Wat gekletst met de man van de winkel over de klankschalen die hij verkocht. Toen pakte hij uit het niets een klankschaal en deed voor bij Corine hoe het ging. Na deze kleine sessie vroeg hij of ze last had van haar schouder. Dit klopte. Toen was ik aan de beurt. Dat was nogal heftig. Hij nam me even apart en zei dingen die precies klopten en nogal aankwamen. Daar had ik niet op gerekend toen we de winkel binnenkwamen. Ongeveer een uur, wat sessies en veel adviezen later, stonden we overwelmed weer buiten. Dit gaan een bijzonder weekend worden, wisten we. Van de reiki-meneer hadden we als tip gekregen om naar de “butterball” te gaan, een bijzondere rots in balvorm die al 1000-en jaren ligt alsof ie zo naar beneden kan rollen. Dus dat deden we. Daar aangekomen hadden we even een sigaretje nodig. Toen we die stiekem aan het roken waren onder het genot van een mooie zonsondergang, kwam er een Indiase jongen op ons afgelopen. Hij kwam even met ons kletsen en op een gegeven moment vertelde hij dat hij studeerde voor beeldhouwer (iets wat veel voorkomend bleek in Mamallapuram) en hij vroeg of we zijn leer/werkplek wilden zien. Om hetgeen wat we geleerd hadden over vreemde mannen maar even in de wind te slaan, besloten we om met hem mee te gaan. Via een mooie tempel arriveerden we op de plek. Daar zat zijn leraar te beeldhouwen en het stond helemaal vol met hindoeïstische beeldjes en echt supermooi allemaal. We kregen chai en mochten binnen roken, ook liet hij ons beeldjes zien. Natuurlijk kwam het er op neer dat als we wilden, we wat mochten kopen. Hij zei: “kies maar uit wat je mooi vindt en leg het maar hier neer”. Zo gezegd, zo gedaan. Ik had 2 dingen. Hij schreef de prijs op en ik schrok me rot. Samen zo’n 5500 rupees, wat toch wel zo’n 85 euro is. Toen begon het. De eerste keer dat we rustig onze “bargaining-skills konden oefenen” Was erg leuk om te doen en het werkte best goed, want ik besloot 1 beeldje te kopen die ik voor 900 rupees mee kreeg. Toen gingen we er van tussen. De jongen zei dat als we het leuk vonden hij ons morgen een rondleiding kon geven. Dit wilden we wel, dus spraken we ergens af. Inmiddels was de stroom overal uitgevallen, dus in het pikdonker liepen we terug naar het hostel. Onderweg de reiki-meneer nog tegengekomen, even hoi gezegd en verder gelopen. Terug in het hostel waren de jongens met wie we het feestje zouden bouwen, nog niet klaar. Er was iets tussengekomen, er was familie langsgekomen en die konden ze niet zo wegsturen. En deze familie mocht absoluut niet weten dat ze drinken en roken. Er zou verder ook niemand meer komen voor het feest, dus besloten we met ons 4-en op onze kamer te gaan zitten. Was erg gezellig. We werden een paar keer onderbroken door stroomuitval, waardoor de aggregaat weer aangeslingerd moest worden, of drank wat snel verstopt moest worden omdat er op de deur werd geklopt door de familie. Wat natuurlijk ontzettend grappig was en typisch Indiaas. Verder hebben we ook een supergezellige avond gehad en heel hard gelachen. Ook de tv stond aan op een Indiase muziekzender, wat natuurlijk extra bijdroeg aan de sfeer :P Na een enorm hete nacht, omdat de stroom nog een aantal keer was uitgevallen en daardoor de ventilatoren niet werkten, en een nacht vol muggen, was de zaterdag aangebroken. Eerst een ontbijtje in het restaurant van het hostel en een kaartspel samen met de jongen van gister omdat het ineens enorm regende. Toen het droog was besloten we eerst wat te winkelen en hebben weer goed ons best gedaan met afdingen. Een glimlach, een beetje zielig kijken en grote blauwe ogen werken wel mee heb ik gemerkt :P Ook nog even langs de reiki-meneer geweest die meteen weer een kleine sessie begon. Dit keer hadden we niet zoveel tijd, want we hadden met Prabu (de beeldhouwjongen) afgesproken. Op de afgesproken plek kwam hij aan met zijn motor. Dus daar gingen we, Indian-style met ons 3-en op de motor, moet je een keer meegemaakt hebben als je dan toch in India bent. Hij wees ons de mooie tempels en wist ieder verhaal bij elke tempel (hij woonde zelf al zijn hele leven in Mamallapuram en is hindoe). Op een gegeven moment moest hij weg en zijn we zelf verder gegaan. Wel hadden we voor ’s avonds afgesproken naar het strand te gaan. Maar eerst gingen we zelf dus verder kijken. Op een gegeven moment kwamen we ergens uit, we wilden naar het strand, maar dan zouden we weer een heel stuk terug moeten. Toen zagen we een hek waar we onderdoor konden en liepen we door een mooi stukje natuur naar het strand. Eenmaal daar hadden we weer veel bekijks als blanken en wilden er weer een aantal mensen met ons op de foto. Ook werden er door verschillende mensen stiekem foto’s van ons gemaakt. Dat voelt toch wel vreemd op zich. Na een mooie zonsondergang te hebben gezien, zijn we terug gegaan naar het hostel, we besloten dat het gezellig zou zijn als we daar wat zouden eten. De jongens van het hostel waren er natuurlijk ook en ze wilden vanavond graag weer wat met ons drinken. Dit wilden wij ook wel. We hadden nu een dubbele afspraak, maar besloten dan eerst naar het strand te gaan, om wat later op de avond, de avond voort te zetten in het hostel. Zo gezegd, zo gedaan. Weer een erg leuke avond gehad, en op het strand heel veel gelachen over miscommunicaties die we hadden en over onze uitleg over wat het nou eigenlijk betekende als je een ‘black sheep’ bent. Die is nog steeds niet helemaal aangekomen geloof ik. Na een lange nacht lag ik rond een uurtje of 6 in mijn bed om vervolgens om half 10 alweer wakker te worden, door de hitte. We stonden rustig op, een ontbijtje en rond een uur of 14:00 namen we afscheid van de jongens. We wisselden nummers uit en spraken af dat we elkaar nog eens zouden zien, het was erg gezellig geweest. Na een laatste ronde door het dorp kwamen we aan op het strand. Natuurlijk werden er weer veel kettingen verkocht, zo ook door een jongedame die hoogontwikkelde verkoopskills had, maar op een erg fijne manier. Ze had ook nog eens mooie dingen om te verkopen, dus hebben we (na wat afdingen natuurlijk) wat gekocht en gezellig met haar gekletst. Het was nu bijna tijd om te gaan, we wilden nog even dag zeggen en een foto maken van de reiki-meneer, dus we liepen richting dorp. Onderweg kwamen we weer erg hardnekkige kinderen tegen die kettingen verkochten. Een ketting hoefden we niet, maar toen er nog 1 meisje overbleef omdat de rest van de kinderen Was weggejaagd door een winkelier, besloten we om wat eten voor haar de kopen. Ze verkoos een zak rijst voor haar en haar familie boven een colaatje met wat lekkers voor haarzelf, dus dit gingen we samen met haar halen. Voor omgerekend 3 euro konden we een zak van 10 kilo rijst halen. En jeetje, ik heb nog nooit iemand zo oprecht en intens gelukkig zien zijn. Ze bedankte ons heel vaak (thank you sister, thank you) en gaf ons een ketting cadeau. Het voelde enorm goed om dit zo te doen, zoveel geluk uit voor ons zo’n kleine moeite. Toen was het echt tijd geworden om weer terug te gaan richting Chennai. In de bus zaten we allebei nog enorm na te genieten met een intens gelukkig gevoel en een glimlach die maar bleef staan, door dit bijzondere weekend.